عدم حجیت خبر واحد، یکی از مشهورترین مبانی ابنادریس در علم اصول است. بنابر اعتقاد ابنادریس، روایاتی که به حد تواتر نرسد یا خالی از قرینه باشد، از آنرو که علمآور نیستند حجت نمیباشد. ایشان نه فقط به این نظر اعتقاد دارد، بلکه این مبنا را جزء ضروریات فقه امامیه میداند. به همین دلیل است که آرا و شیوه فقاهت ابن ادریس، با سایر فقها تفاوتی محسوس دارد و حتی باعث میشود که در بسیاری موارد، حکم به فتوایی شاذ و نادر دهد. این مبنا موجب شده است تا برخی از فقها عمل نکردن به اخبار اهلبیت را به ایشان نسبت دهند. اما رسیدن به این نکته که ایشان به طور مطلق، هر نوع خبر واحدی را انکار کرده است نیازمند واکاوی نظریات ایشان در ابواب مختلف فقه و اصول میباشد تا در خلال آن، علل و انگیزههای ابنادریس در رویکرد به چنین نظریهای، میزان تأثیر این نظریه در شیوه فتوا دادن ابنادریس و آثار قول به عدم حجیت خبر واحد در اندیشه وی نیز مورد ارزیابی و تحقیق قرار گیرد.